Tam 5 aydır hem siyaset hem de ekonomi adeta tıkanmıştı.
Emekçisi, memuru, esnafı, sanayicisi, iş dünyası hatta siyasiler bile çıkış yolu arıyordu.
Ticaret adeta siyasi belirsizlikten dolayı patinaj yapıyordu.
Taa ki düne kadar…
1 Kasım piyasalar için bir milat.
Her ne kadar 1 Kasım’da sandıktan çıkan sonuç muhalefeti memnun etmese de, piyasalar derin bir nefes aldı.
Dolar, faiz ve altın 2 Kasım’dan itibaren yelkenlerini suya indirmeye başladı.
1 Kasım’da tek başına iktidar çıkmayacak, dolar ve faiz alıp başını gidecek diye kriz tellallığı yapanların hevesi kursağında kaldı.
Bir de AK Parti’den yeni bir parti doğacağını zannedenler de büyük bir hayal kırıklığı yaşadılar.
Herhalde Meclis’te beşinci parti muhalefetten çıkacak.
Halk muhalefete çok iyi bir ders verdi.
Sokaktaki vatandaşın kararı en doğru karardır.
Aylardır piyasaları diken üstünde tutan zihniyet sandığa gömüldü.
Artık muhalefetin aldığı oyun hiçbir değeri yok.
Vatandaş 7 Haziran’da muhalefeti, yani CHP-MHP ve HDP’yi yüzde 60 oy oranıyla destekledi.
Kardeş kardeş iktidar olun dedi…
Ama onlar bu şansı iyi değerlendiremedi.
Yüzde 60 ile bir koalisyon kuramıyorsan, yüzde kaçla kuracaksın?
7 Haziran sonrası onlar ne yaptılar, Türkiye’nin gerçekleriyle uğraşmak yerine suni gündem ürettiler, kah Cumhurbaşkanıyla uğraştılar, AK Saray’la uğraştılar, ıvır zıvır mevzularla sıkıntılı günler geçiren vatandaşı daha da bunaltılar.
Artık yatırımcı önünü görüyor.
Faizlerin ve dövizin ne olacağı konusunda fikir yürütebiliyor.
En önemlisi papatya falı açar gibi bugün koalisyon kurulacak mı kurulmayacak mı gibi varsayımlar üzerinde kafa yormuyor.
İyi oldu iyi…
Ah bir de şu muhalefet istifa mekanizmalarını çalıştırsalar da istifa etseler ne güzel olacak.
Ama bizim ülkemizde böyle bir anlayış yoktur.
2001’den bu yana kaç seçim geçti, hepsinde muhalefet sandığa gömüldü, rezil oldular, ama hala partilerinin başındalar.
Halkın 1 Kasım’da muhalefete kırmızı kart gösterdi.
Artık size “iktidar yok” dedi.
Sokaktaki vatandaşın beceriksizlerle bu saatten sonra hiç işi olmaz.
Ne demiş atalarımız:
“At binenin, kılıç kuşananın…”
